W granicach Krakowa znajdziemy ślady jednej z najstarszych gmin żydowskich w Polsce. Pierwsze wzmianki o istnieniu na terenie miasta dzielnicy żydowskiej pochodzą z 1304 r. Do końca XV w. Żydzi tworzyli tutaj dwie odrębne osady. W 1495 r. doszło do ich połączenia i utworzenia na terenie Kazimierza tzw. Miasta Żydowskiego. W ten sposób powstał widoczny dziś unikatowy kompleks obiektów żydowskich, skupionych w obrębie jednej dzielnicy miejskiej. Szybki rozwój społeczności żydowskiej: pierwsza w Polsce uczelnia talmudyczna, pierwsza drukarnia żydowska oraz obecność tak wybitnych postaci świata żydowskiego jak Remuh czy Natan Nata Spira sprawiły, że Kraków nazywany był Polską Jerozolimą. Ten złoty okres kultury żydowskiej w Polsce, ze swoim centrum w Krakowie, pozostawił po sobie najstarsze synagogi, takie jak Synagoga Stara czy Remuh. Kolejne wieki przyniosły dalszy rozwój i niezwykłą różnorodność tej kultury. W Krakowie rozwijał się chasydyzm, ruch postępowy i syjonizm. Wszystkie pozostawiły po sobie trwałe ślady: od monumentalnych gmachów - jak synagoga Tempel po niewielkie modlitewnie bractw - jak Koba Itim Le’ Tora. Również tragiczne lata II wojny światowej odcisnęły swój ślad: Plac Bohaterów Getta, teren byłego obozu Płaszów, Fabryka Oskara Schindlera są dziś świadkami historii. Wojna i okupacja z pewnością zmieniły oblicze żydowskiego Krakowa. Mimo to od ponad siedmiu wieków istnieje gmina żydowska, działają synagogi, trwa żydowskie życie.